Masoud Pezhikian’s journey from Tianjin to Beijing at a speed of 350 kilometers per hour

مسعود پزشکیان رئیس جمهور که برای شرکت در نشست سران سازمان همکاری شانگهای، به تیانجین چین سفر کرده بود به دعوت “شی جین پینگ”، رئیس جمهوری این کشور، وارد پکن شد.

به گزارش ریل ایران به نقل از تین نیوز، رئیس جمهور، مسیر تیانجین تا پکن را با قطار سریع‌السیر، با بیشینه سرعت ۳۵۰ کیلومتر در ساعت طی کرد.

چین با بیش از 42،000 کیلومتر، بزرگترین شبکه قطارهای تندرو جهان را دارد و طول آن تا 2035 به 70،000 کیلومتر خواهد رسید.

اما چین چگونه به اینجا رسید و پیشرو جهانی و حتی یاریگر دیگر کشورها در ساخت قطارهای تندرو شد؟

در سال 2000، چین توانایی ساخت قطار تندرو نداشت، یکی از اولین همکاری‌ها با شرکت کاوازاکی ژاپن بود که در ساخت قطار معروف شینکانسن مشارکت داشت. در سال 2004 چین فن‌آوری ساخت قطار شینکانسن E2 با سرعت 250 کیلومتر بر ساعت را به دست آورد.

تا سال 2010، چین قطار CRH380A را براساس فن‌آوری ژاپنی ساخت اما طراحی آن به روز شد تا به 380 برسد و یکی از تندروترین قطارهای دنیا شود و طی چند سال از یک مبتدی به پیشرو ساخت قطارهای تندرو تبدیل شد.

سال 1993، سرعت متوسط قطارهای مسافری چین، 48 کیلومتر بر ساعت بود که سبب از دست دادن سهم ریلی شد که در پنج مرحله با دوخطه کردن، برقی کردن و ارتقای خطوط سرعت حداکثر به 160 کیلومتر بر ساعت رسید.

به گفته وزیر راه‌آهن چین، از سال 1997، چین سرعت قطار خود را 5 بار تا 200 کیلومتر بر ساعت افزایش داده است و این پنجمین افزایش سرعت محسوب می‌شود که در 2004 آغاز و به تنهایی ظرفیت حمل ونقل مسافر و بار شبکه راه‌آهن چین را به ترتیب 19 و 15 افزایش داد.

تجربه سفر رئیس جمهور با قطار سریع السیر چین، فرصتی است استثنایی برای جلب حمایت بیشتر از حمل و نقل ریلی، چنانچه این حمایت با رویکرد خردمندانه و غیر احساسی مدیریت شود، می‌تواند زمینه شکوفایی پایدار راه‌آهن را فراهم کند.